bir öğretmenim vardı, türkçe öğretmeni ve sınıf öğretmenimizdi. çok severdim. derslerinde hep uslu dururdum. okul çıkışlarında beraber yürürdük. fakir bir ailede büyüdüm. fakirliğimizden dolayı akraba ziyaretine sadece bayramlarda gider, bize de 40 yılda bir gelirlerdi. arkadaşlarımla oyun oynama sürem bile kısıtlıydı. istediğim her şeyi alamadığım için, istediği her şeyi alan çocukların yanında çok duramazdım. annem hasta bir kadındı. bir çok hastalığı vardı. bazı günler annemle hastaneye beraber giderdik. çocukluğum hastanelerde geçti. bir gün annemin bütün hastalıklarının yazılı olduğu kağıdı o çok sevdiğim türkçe öğretmenine verdim. o öğretmen bir gün bile beni ne fakirliğimle, ne de sorunlarımla yargılamadı. hep iyi davrandı. hep güler yüzlüydü. hep yanımda oldu. sevgisini hep içimde hissettim. hiçbir öğretmeni onun kadar sevmedim. geçen ay o öğretmeni ziyarete gittim ve o fakir çocuğun bugün maddi olarak çok iyi durumda olduğunu duyunca ağlamaya başladı. hiç müdahale etmedim bu davranışına. zorluklarına, sorunlarına, problemlerine kol kanat gerdiği, sınıfta kimseden ayırmadığı öğrencisinin bugünkü haline mutluluktan ağlamasına engel olmadım.
başlıkta ara
sevilenler: tümü
|
bugün