ekşiyle ilişkimiz bir dargın bir barışık. orada yazar olduğum sene doğan çocuklar neredeyse liseyi bitirecek. bu süreçte her saçmalayışında girdilerimi silip terkettim. takılacak bir küçük sözlük buldum. ikisi dışında hep de güzel yerlerdi ama yaşamadılar. iki üç yıl parladıktan sonra terkedildiler. boş koridorlar, boş odalar, yankılanan kendi ayakseslerin. sonunda hep ekşiye döndüm. çok mu iyi olduğu için döndüm, hayır. ama bir şekilde hayatta kalmayı başarıyor. aklımdakini dökecek, kimi zaman öfkemi kusacak, kimi zaman sevincimi paylaşacak yer her şeye rağmen ekşi. çünkü orada bütün hengamenin altında bir yer altı nehri gibi akıp giden eski bir damar var.
bir arkadaş gel dedi, o zamandan beri burada da yazıyorum. büyüyüp gelişecek bir yer gibi durmuyor hala ama yine de yazıyorum. maksat destek olsun.
başlıkta ara
sevilenler: tümü
|
bugün