türümüzü yok edebilecek bir çağ. önceden mahalle vardı, şehriban abla vardı, burcu vardı, serkan abi vardı, sağ vardı, sol vardı ama herkes birbirini bilir, sayar, sever, derdine ve heyecanına ortak olurdu. mahalle kültürü vardı. şimdi ise herkes sitelerde, kırsalı bırakmış rahatın peşinde şehre gelmiş daha beter köle olmuş işten eve evden işe gitmekle ömür geçirmekte. e hal böyle olunca bırakın mahalleyi apartman kültürü bile olmuyor.
bundan sonra ise asıl tehlike başlıyor. yok edilen aile kültürü. artık aynı evde bile kişiler diğer kişilerin endişe ve umutlarını paylaşmak şöyle dursun bilmiyorlar bile. evet aynı evde yanyanalar ama her bireyin elinde bir ekran dalmış gitmiş kendi hayaline kendi ilgisine kendi bireyliğine... yanındakinden haberi yok...
başlıkta ara
sevilenler: tümü
|
bugün